“Çok Şükür Çok Şükür Çok Şükür” romanı, yaratılış ve insanla ilgili muammanın arayışı sürecinde var olan çarpık durumların ardındaki gerçeği anlama ve anlamlandırma gayretidir. İnsan olarak var olmanın ne olduğunu, hakikatin karşısında aklın yetmediği düşüncesiyle inanç sistemiyle açıklayanlara yönelik bir alegoridir. Kimine göre bu çabalar başkaldırış ve özgürlük, kimine göre çaresizliğin yansıması ama belki de hepsi birer saçmalıktır. Doğrusunu zaten kim söyleyebilir? İnsan olarak sahip olduğumuz temel içgüdü karşımızdakini kendi yargılarımıza davet etmekten ibaret değil midir?